Indeks
Regresja to cofnięcie się do wcześniejszego stadium rozwoju pod wpływem traumatycznych doświadczeń. Ten mechanizm jest ściśle związany z mechanizmem fiksacji. Dana osoba bowiem najczęściej cofa się do tego etapu, na którym poprzednio była zafiksowana.
Bardzo dobrze zauważalny jest fakt, że oparta na psychoanalizie teoria osobowości Zygmunta Freuda traktuje człowieka jako zlepek różnych procesów, które można badać niezależnie od siebie, oddzielnie. Inne spojrzenie na człowieka przedstawiają humaniści i reprezentujący ich Carl Rogers. Ich zdaniem człowieka nie da się rozpatrywać „w kawałkach”, należy ująć go jako jedną całość. Przepatrzmy się psychologii humanistycznej nieco bliżej.
Ogólne wyznaczniki podejścia humanistycznego to :
- holizm – to ujęcie człowieka jako całości, rozpatrywanie wszystkich jego elementów jako działających razem, w ścisłej ze sobą zależności bez możliwości jakiegokolwiek wyodrębnienia któregoś z nich; człowiek pierwotny jest całością i wszystko w nim działa razem;
- indywidualizm – człowiek zaczyna się liczyć jako niepowtarzalna jednostka; jest postrzegany jako jedyny w swoim rodzaju;
- zdolność człowieka do samorealizacji ( w ujęciu Rogersa – do samoaktualizacji, samourzeczywistnienia) – ta zdolność spełnia się w ciągu życia jednostki; rozwój człowieka nie jest procesem zdeterminowanym przez zewnętrzne czynniki, ale procesem świadomym; człowiek może stać się tym, czym chce się stać, ma świadomość samego siebie (samoświadomość).
Bardzo dobrze zauważalny jest fakt, że oparta na psychoanalizie teoria osobowości Zygmunta Freuda traktuje człowieka jako zlepek różnych procesów, które można badać niezależnie od siebie, oddzielnie. Inne spojrzenie na człowieka przedstawiają humaniści i reprezentujący ich Carl Rogers. Ich zdaniem człowieka nie da się rozpatrywać „w kawałkach”, należy ująć go jako jedną całość. Przepatrzmy się psychologii humanistycznej nieco bliżej.
Ogólne wyznaczniki podejścia humanistycznego to :
- holizm – to ujęcie człowieka jako całości, rozpatrywanie wszystkich jego elementów jako działających razem, w ścisłej ze sobą zależności bez możliwości jakiegokolwiek wyodrębnienia któregoś z nich; człowiek pierwotny jest całością i wszystko w nim działa razem;
- indywidualizm – człowiek zaczyna się liczyć jako niepowtarzalna jednostka; jest postrzegany jako jedyny w swoim rodzaju;
- zdolność człowieka do samorealizacji ( w ujęciu Rogersa – do samoaktualizacji, samourzeczywistnienia) – ta zdolność spełnia się w ciągu życia jednostki; rozwój człowieka nie jest procesem zdeterminowanym przez zewnętrzne czynniki, ale procesem świadomym; człowiek może stać się tym, czym chce się stać, ma świadomość samego siebie (samoświadomość).
