Indeks
Banalne konwersacje zaspokajają potrzebę podtrzymywania kontaktu z drugą osobą. Tak naprawdę dotyczą one rzeczy mało dla nas istotnych, bardzo przyziemnych. Ich tematem są często inni ludzie, a raczej plotki na ich temat. Rozmowa taka ma także charakter pewnej relacji, w której jedna strona prowadzi swoisty monolog, a druga wysłuchuje jej. Rozmowy takie wypełniają często miejsca pracy, a nawet domy.
Rozmowa o poważnych sprawach ma formę dyskusji. Jeżeli jednak strony mają odmienne zdanie na dany temat, to często emocje biorą górę i rozmowa nie prowadzi do konstruktywnych wniosków. Trzeba więc wykazać się większą elastycznością na argumenty drugiej osoby i spokojnie dyskutować o danym zagadnieniu.
Innym typem rozmowy jest rzadko występujący w szerokim kręgu społecznym, a przynoszący najwięcej korzyści – dialog. Polega on na wzajemnym mówieniu i słuchaniu się wzajemnie dwojga ludzi. W dialogu dwoje ludzi współpracuje ze sobą, chcą oni wzmocnić łączące ich więzi. W przeciwieństwie do dyskusji w dialogu strony dążą do osiągnięcia porozumienia. Nie jest ważne, aby za wszelką cenę udowodnić słuszność swojej tezy.
Dialog otwiera rozum na argumenty drugiej strony. Można zmienić swoje stanowisko bez poczucia porażki. Inaczej jest w dyskusji, gdzie do błędu przyznać się trudniej. Dowody prezentowane przez interlokutora często nie przemawiają. Umysł jest w tym wypadku zamknięty.
Oczywiście trudno, aby w życiu zabrakło jakiejkolwiek z tych form komunikowania się. Potrzebne są zarówno rozmowy banalne, jak i głębsze (dialogi i dyskusje). Trzeba jednak zachować odpowiednie proporcje i jednej formy nie zastępować inną. Dyskusja służy ugruntowaniu swojego stanowiska i ma duży wpływ na postrzeganie naszej osoby. Daje poczucie satysfakcji z pewnej odrębności, własnego zdania. Potrzebne są także rozmowy krótkie, lecz wystarczająco dla nas treściwe. Krótkie komendy czy pytania pozwalają nam lepiej funkcjonować. Mimo wszystko nie powinno w naszym życiu zabraknąć dialogów, które świadczą zarówno o dojrzałości rozmówców, jak i o ich inteligencji. Wzajemne zrozumienie w dużej mierze zależy od tego, co mówimy, ale także od tego, jak mówimy. Należy więc się starać, aby nasz język był bogaty i nie kaleczyć go wulgaryzmami. Nie należy także krzyczeć, gdyż to wywołuje negatywne emocje, a często może zranić drugiego człowieka.
Autor: Mariusz Jędrzejczak
Rozmowa o poważnych sprawach ma formę dyskusji. Jeżeli jednak strony mają odmienne zdanie na dany temat, to często emocje biorą górę i rozmowa nie prowadzi do konstruktywnych wniosków. Trzeba więc wykazać się większą elastycznością na argumenty drugiej osoby i spokojnie dyskutować o danym zagadnieniu.
Innym typem rozmowy jest rzadko występujący w szerokim kręgu społecznym, a przynoszący najwięcej korzyści – dialog. Polega on na wzajemnym mówieniu i słuchaniu się wzajemnie dwojga ludzi. W dialogu dwoje ludzi współpracuje ze sobą, chcą oni wzmocnić łączące ich więzi. W przeciwieństwie do dyskusji w dialogu strony dążą do osiągnięcia porozumienia. Nie jest ważne, aby za wszelką cenę udowodnić słuszność swojej tezy.
Dialog otwiera rozum na argumenty drugiej strony. Można zmienić swoje stanowisko bez poczucia porażki. Inaczej jest w dyskusji, gdzie do błędu przyznać się trudniej. Dowody prezentowane przez interlokutora często nie przemawiają. Umysł jest w tym wypadku zamknięty.
Oczywiście trudno, aby w życiu zabrakło jakiejkolwiek z tych form komunikowania się. Potrzebne są zarówno rozmowy banalne, jak i głębsze (dialogi i dyskusje). Trzeba jednak zachować odpowiednie proporcje i jednej formy nie zastępować inną. Dyskusja służy ugruntowaniu swojego stanowiska i ma duży wpływ na postrzeganie naszej osoby. Daje poczucie satysfakcji z pewnej odrębności, własnego zdania. Potrzebne są także rozmowy krótkie, lecz wystarczająco dla nas treściwe. Krótkie komendy czy pytania pozwalają nam lepiej funkcjonować. Mimo wszystko nie powinno w naszym życiu zabraknąć dialogów, które świadczą zarówno o dojrzałości rozmówców, jak i o ich inteligencji. Wzajemne zrozumienie w dużej mierze zależy od tego, co mówimy, ale także od tego, jak mówimy. Należy więc się starać, aby nasz język był bogaty i nie kaleczyć go wulgaryzmami. Nie należy także krzyczeć, gdyż to wywołuje negatywne emocje, a często może zranić drugiego człowieka.
Autor: Mariusz Jędrzejczak
