Jeden z ostatnich rozdziałów Etyki ponowoczesnej

Jeden z ostatnich rozdziałów Etyki ponowoczesnej porusza bardzo ciekawą kwestię prywatyzacji moralności. Jednostki osobiście są zmuszone dokonywać wyborów samodzielnie. Obecne czasy są erą techniki. Rozum, który został wyniesiony na piedestał jest uznawany jako główny sposób na wszelkie bolączki współczesnego świata. Wiele problemów zostało sprowadzonych do zadań które należy wykonać. Niekiedy zdarza się, że rozwiązania mogą pojawiać się wcześniej, niż problem. Technika a wraz z nią rozwój i zwiększony dostęp do wiedzy eksperckiej niemalże w każdej dziedzinie naszego życia w przyspieszonym tempie dostarcza nam gotowe schematy rozwiązań. Problem polega jednak na tym, iż niekiedy wspomniane rozwiązania mają swoje skutki uboczne, które z kolei generują popyt na kolejne rozwiązania. Tym sposobem koło się zamyka. Sytuacja staje się tym bardziej niepokojąca w czasach globalizacji, kiedy w wyniku licznych powiązań w skali całego globu wspomniane skutki uboczne dotykają społeczności, których paradoksalnie rozwiązania nie dotyczyły. Ta problematyka została zanalizowana w koncepcji społeczeństwa ryzyka autorstwa Urlich’a Beck’a w książce o tym samym tytule (Beck 2004) do której również nawiązuje Zygmunt Bauman. Ryzyko jest więc obecną cechą naszych czasów, które dobrze zadomowiło się w obecnym medialnym publicznym dyskursie. Powstają więc sposoby obliczania ryzyka, radzenia sobie z nim, czy nawet zarządzania nim. Ta kategoria wpisuje się tez dobrze w logikę wolnego rynku, ponieważ na ryzyku można dobrze zarobić, czego chyba najlepszym przykładem jest branża ubezpieczeń. Ponadto w przypadku definiowania wielu zagrożeń potrzebna jest do tego wiedza ekspercka. Wiele z nich jest po prostu niewidzialnych w naszym codziennym życiu, czego przykładem mogą być kwestie ekologiczne, epidemiologiczne, czy globalnych konfliktów zbrojnych. To wszystko powoduje potrzebę na wiedzę specjalistyczną w naszym codziennym życiu.
Zadania współczesnej etyki