Indeks
-zasada rzeczywistości – ma na celu zapobiec rozładowaniu napięcia, dopóki nie zostanie znaleziony odpowiedni obiekt umożliwiający zaspokojenie potrzeby; czasowo zawiesza zasadę przyjemności; sprowadza się do pytania, czy dane doświadczenie jest prawdziwe, czy fałszywe – czy istnieje w świecie zewnętrznym, czy nie;
- proces wtórny – polega na myśleniu realistycznym; ego formułuje plan zaspokojenia potrzeby, a następnie przy pomocy jakiegoś działania sprawdza czy przyniesie on pożądany skutek; takie działanie nazywamy sprawdzeniem rzeczywistości.
Ego sprawuje kontrolę nad wszystkimi funkcjami poznawczymi i intelektualnymi, jest władzą wykonawczą osobowości – decyduje o przystąpieniu do działania, o tym, na jakie elementy otoczenia należy reagować, które popędy zostaną zaspokojone i w jaki sposób. Zasadnicza rola ego to godzenie popędowych wymagań organizmu z warunkami środowiskowymi, dostosowywanie jednych do drugich, utrzymanie życia jednostki i zapewnienie reprodukcji gatunku.
SUPEREGO jest systemem, który rozwija się jako ostatni. Jest to społeczny komponent osobowości, wewnętrzna reprezentacja tradycyjnych wartości i ideałów społeczeństwa, przekazywanych dziecku w interpretacji rodziców i wpajanych muza pomocą systemu nagród i kar. Ta swoista „instancja moralna” osobowości reprezentuje ideały, nie rzeczywistość, dąży do doskonałości a nie do przyjemności. Superego stara się rozstrzygnąć, czy coś jest słuszne, czy niesłuszne, aby mogło działać zgodnie z normami moralnymi uwierzytelnionymi przez przedstawicieli społeczeństwa. Wszystko to, co rodzice aprobują i za co nagradzają dziecko, jest zwykle włączone do ja idealnego. Mechanizm, za którego pośrednictwem następuje to włączenie nosi nazwę introjekcji.
Funkcje superego to : hamowanie impulsów id ( zwłaszcza seksualnych lub agresywnych), przekonywanie ego by zastępowało cele realistyczne celami moralnymi, dążenie do doskonałości.
- proces wtórny – polega na myśleniu realistycznym; ego formułuje plan zaspokojenia potrzeby, a następnie przy pomocy jakiegoś działania sprawdza czy przyniesie on pożądany skutek; takie działanie nazywamy sprawdzeniem rzeczywistości.
Ego sprawuje kontrolę nad wszystkimi funkcjami poznawczymi i intelektualnymi, jest władzą wykonawczą osobowości – decyduje o przystąpieniu do działania, o tym, na jakie elementy otoczenia należy reagować, które popędy zostaną zaspokojone i w jaki sposób. Zasadnicza rola ego to godzenie popędowych wymagań organizmu z warunkami środowiskowymi, dostosowywanie jednych do drugich, utrzymanie życia jednostki i zapewnienie reprodukcji gatunku.
SUPEREGO jest systemem, który rozwija się jako ostatni. Jest to społeczny komponent osobowości, wewnętrzna reprezentacja tradycyjnych wartości i ideałów społeczeństwa, przekazywanych dziecku w interpretacji rodziców i wpajanych muza pomocą systemu nagród i kar. Ta swoista „instancja moralna” osobowości reprezentuje ideały, nie rzeczywistość, dąży do doskonałości a nie do przyjemności. Superego stara się rozstrzygnąć, czy coś jest słuszne, czy niesłuszne, aby mogło działać zgodnie z normami moralnymi uwierzytelnionymi przez przedstawicieli społeczeństwa. Wszystko to, co rodzice aprobują i za co nagradzają dziecko, jest zwykle włączone do ja idealnego. Mechanizm, za którego pośrednictwem następuje to włączenie nosi nazwę introjekcji.
Funkcje superego to : hamowanie impulsów id ( zwłaszcza seksualnych lub agresywnych), przekonywanie ego by zastępowało cele realistyczne celami moralnymi, dążenie do doskonałości.
