Psychika ludzka, pomimo wileu badań, do dziś nie jest w pełni zrozumiana cz.10

Nieraz zdarzyło się, że ktoś sam siebie oceniał negatywnie, czuł się nie w porządku, np. miał oddać książkę do biblioteki i zapomniał, aż w końcu otrzymał upomnienie. Człowiek dorosły starający zachowywać się asertywnie, będzie starał się jak najszybciej naprawić swój błąd. Natomiast osoba zachowująca się nie asertywnie będzie zwlekać, czekać na odpowiedni moment, aż w końcu sytuacja pogorszy się jeszcze bardziej.
Poczucie krzywdy jest reakcją wewnętrzną na niekorzystne okoliczności zewnętrzne, osłabia ona posiadaną przez człowieka moc do zmiany tej sytuacji. Zakłada bowiem identyfikowanie się ze „skrzywdzonym”, „skrzywdzeni” są słabsi od „krzywdzicieli”.
Może powstać tutaj błędne koło, jeżeli osoba skrzywdzona (ofiara) będzie udowadniać osobie krzywdzącej (katu), że jest on nie w porządku, gdyż wówczas kat będzie zachowywać się jeszcze gorzej i tym więcej powodów do skarg będzie miała ofiara.
Aby przezwyciężyć poczucie krzywdy autorka podaje scenariusz asertywnego przezwyciężania poczucia krzywdy, który składa się z kilku etapów.
Krok pierwszy – zaplanować rozsądne, asertywne rozwiązanie konkretnej sytuacji, zapominając w tym momencie o wszystkich innych doznanych krzywdach lub przeżywanym poczuciu winy.
Krok drugi – wyobrażenie sobie dokładnie zachowania, sprawdzenie jakie teksty antyasertywne wywołują one w twojej świadomości i zamiana ich na teksty proasertywne.
Krok trzeci – zrobienie tego co się zamierzało, koncentrując się na zadaniu, a nie na relacji z osobami występującymi w tej sytuacji.
Zmiana, utrwalonego czasem przez lata, wyuczonego stylu spostrzegania, odczuwania i zachowania, wymaga wielkiej, samodzielnej pracy. Świat oskarżonych i oskarżających choć nie jest specjalnie szczęśliwy, to jednak dobrze znany i łatwo można do niego powrócić.
Ostatni wykład – Asertywność w kontakcie z samym sobą, jest w zasadzie podsumowaniem całej reszty oraz utrwaleniem czytelnika w przekonaniu, że należy ćwiczyć cały czas zachowania asertywne.
Autorka ukazuje jak zachowują się ludzie, którzy nie potrafią ukształtować swoich zachowań. Podane są również przykłady osób konstruujących plany o nierealistycznie wysokich wymaganiach, czy też stosujących wobec siebie zły system kar i nagród. Tacy ludzie są wiecznie nieszczęśliwi i niezadowoleni. Jedynym wyjściem, jest dla nich zmiana ich stosunku do samego siebie. Maria Król – Fijewska radzi aby zadania, które sobie stawiają, były realistyczne, gdy są one już wykonane, należy wymyślić dla siebie jakąś nagrodę. W razie jakiegoś kłopotu, w wykonaniu zadania, należy sprawdzić, czy wykonując zadanie, nie można skorzystać z pomocy z zewnątrz – chodzi tu, o odpowiednio przemyślane bodźce zewnętrzne, które będą sprzyjały sukcesowi a nie klęsce, np. – jedni ludzie nie mogą skupić się w domu, tylko gdzieś poza nim.
Świat człowieka asertywnego wygląda zupełnie inaczej. Jest w nim dużo mniej lęku, znikają dawne problemy, do których człowiek był przyzwyczajony.
Maria Król – Fijewska uprzedza jednak o tym, iż nawet człowiek asertywny miewa kłopoty, tylko wówczas, wie on jak łatwiej można przez nie przejść.
Na samo zakończenie książki „Stanowczo, łagodnie, bez lęku”, autorka proponuje mapę asertywności, która ułatwi sprawdzenie w jakich okolicznościach człowiek ma problem z zachowaniami asertywnymi, a w jakich się z nich korzysta.
Uważam, że książka Marii Król – Fijewskiej „Stanowczo, łagodnie, bez lęku”, pozwala spojrzeć w inny sposób, na zachowania niektórych ludzi. Jest ona ciekawym podręcznikiem dla tych, którzy chcą zmienić coś w swoim życiu.
W bardzo łatwy i przystępny sposób czytelnik uświadamia sobie, jak można na wiele różnych problemów spojrzeć bardziej optymistycznie. Czytelnik uświadamia sobie także, jak ważne powinno być poczucie własnej wartości, że człowiek żyje pełniom życia dopiero wtedy, gdy korzysta ze wszystkich swoich praw.
Poruszone tu tematy, pozwolą uzmysłowić sobie jak przestać dawać się wykorzystywać, nauczyć się odmawiać innym. Stać się człowiekiem w pełni przygotowanym do życia w społeczeństwie. Książka ta może pomóc stwierdzić, które zachowania możemy zmienić aby nasze kontakty, stosunki partnerskie były jeszcze lepsze. Jest ona zachętą do głębszej analizy swojej osobowości i nawet jeśli powstaną pytania, na które nie ma w niej odpowiedzi, to i tak wystarczającą zachęca do zagłębienia się w tym temacie. Powinna być czytana nie tylko przez ludzi mających kłopoty z wiarą w samego siebie, ale także przez tych, którzy już zaczęli zachowywać się asertywnie aby dążyli do doskonalenia tego zachowania.
Uważam, że gdyby zachowanie każdego człowieka było asertywne, to wówczas świat byłby znacznie lepszy.