Indeks
A jak rodzice mają unikać sytuacji nerwicogennych?
- Dbając o właściwą atmosferę w relacjach rodzinnych. Jak już mówiłam, kobieta w ciąży automatycznie przekazuje dziecku to wszystko, co przeżywa, także swój lęk. Dla kształtowania osobowości najważniejszy jest pierwszy etap życia człowieka. Czas spędzony z dzieckiem i styl przywiązania, jakim go obdarzymy, będzie rzutować na całe jego późniejsze życie. Oddanie go na miesiące czy lata pod opiekę innej osobie, nawet dziadkom, bo z różnych powodów "tam będzie mu lepiej", sprzyja tworzeniu więzi niebezpiecznej dla dziecka. Gdy matka jest zbyt skupiona na tym, co sama przeżywa, nie potrafi czuć tego, co jej pociecha, i odpowiednio reagować na jej nieporadne, dość ogólne i często mylące sygnały. W takiej sytuacji dziecko, a potem osoba dorosła zawsze będzie odczuwała lęk przed bliskością drugiego człowieka. Będzie tęsknić za bezpieczeństwem i tworzyć więzi toksyczne dla swego związku.
Inną ważną kwestią przy wychowywaniu jest traktowanie dziecka z godnością - nienaruszanie jej granic, powstrzymanie się od wywierania presji, cierpliwe wysłuchiwanie jego zdania. Dobrze jest z dzieckiem dużo rozmawiać i od początku kształtować umiejętność dyskutowania, czyli poszerzania swego oglądu rzeczywistości, a nie zwalczania odmienności.
Nieadekwatne wyrażanie emocji przejawia się np. tym, że zdenerwowana mama mówi bardzo spokojnym tonem, pozornie grzecznie, ale przekazuje dziecku swoją nadmiernie krytyczną postawą treści trudne do przyjęcia, bo podyktowane tłumionymi emocjami. Oczywiście nie zachęcam do tego, aby od razu krzyczała, ale żeby jasno, z adekwatną ekspresją przekazała dziecku, co czuje i co w jego zachowaniu wywołało u niej np. gniew. Dobrze by było, gdyby wyjaśniła, dlaczego tak właśnie odczuwa, choć nie każdy jest w pełni tego świadom. Gdy rodzice są chłodni i wycofani emocjonalnie lub przesadnie uczuciowi i nieprzewidywalni w swoich reakcjach, to dziecko nie będzie później potrafiło prawidłowo odczytywać komunikatów emocjonalnych. Ważne jest też, żeby rodzice posiadali zhierarchizowany i zinternalizowany system wartości, aby dziecko miało jasność panujących zasad oraz świadomość przewidywanych kar i nagród. To sprzyja tworzeniu klimatu bezpieczeństwa, przeciwdziałającemu lękowi.
- Dbając o właściwą atmosferę w relacjach rodzinnych. Jak już mówiłam, kobieta w ciąży automatycznie przekazuje dziecku to wszystko, co przeżywa, także swój lęk. Dla kształtowania osobowości najważniejszy jest pierwszy etap życia człowieka. Czas spędzony z dzieckiem i styl przywiązania, jakim go obdarzymy, będzie rzutować na całe jego późniejsze życie. Oddanie go na miesiące czy lata pod opiekę innej osobie, nawet dziadkom, bo z różnych powodów "tam będzie mu lepiej", sprzyja tworzeniu więzi niebezpiecznej dla dziecka. Gdy matka jest zbyt skupiona na tym, co sama przeżywa, nie potrafi czuć tego, co jej pociecha, i odpowiednio reagować na jej nieporadne, dość ogólne i często mylące sygnały. W takiej sytuacji dziecko, a potem osoba dorosła zawsze będzie odczuwała lęk przed bliskością drugiego człowieka. Będzie tęsknić za bezpieczeństwem i tworzyć więzi toksyczne dla swego związku.
Inną ważną kwestią przy wychowywaniu jest traktowanie dziecka z godnością - nienaruszanie jej granic, powstrzymanie się od wywierania presji, cierpliwe wysłuchiwanie jego zdania. Dobrze jest z dzieckiem dużo rozmawiać i od początku kształtować umiejętność dyskutowania, czyli poszerzania swego oglądu rzeczywistości, a nie zwalczania odmienności.
Nieadekwatne wyrażanie emocji przejawia się np. tym, że zdenerwowana mama mówi bardzo spokojnym tonem, pozornie grzecznie, ale przekazuje dziecku swoją nadmiernie krytyczną postawą treści trudne do przyjęcia, bo podyktowane tłumionymi emocjami. Oczywiście nie zachęcam do tego, aby od razu krzyczała, ale żeby jasno, z adekwatną ekspresją przekazała dziecku, co czuje i co w jego zachowaniu wywołało u niej np. gniew. Dobrze by było, gdyby wyjaśniła, dlaczego tak właśnie odczuwa, choć nie każdy jest w pełni tego świadom. Gdy rodzice są chłodni i wycofani emocjonalnie lub przesadnie uczuciowi i nieprzewidywalni w swoich reakcjach, to dziecko nie będzie później potrafiło prawidłowo odczytywać komunikatów emocjonalnych. Ważne jest też, żeby rodzice posiadali zhierarchizowany i zinternalizowany system wartości, aby dziecko miało jasność panujących zasad oraz świadomość przewidywanych kar i nagród. To sprzyja tworzeniu klimatu bezpieczeństwa, przeciwdziałającemu lękowi.
