Indeks
Superego posiada cechy wspólne z id ( jest nieracjonalne) oraz z ego (usiłuje sprawować kontrolę nad popędami).
Kilkakrotnie już wspomniane zostało takie zjawisko jak POPĘD. Uznaję więc za słuszne owo zjawisko nieco przybliżyć.
Popęd to wrodzona reprezentacja psychiczna wewnętrznego, somatycznego źródła pobudzenia. Ta psychiczna reprezentacja zwana jest także pragnieniem, a pobudzenie organiczne, z którego to pragnienie wynika, nosi nazwę potrzeby.
Popędy uważa się za napędowe czynniki osobowości. Aktywizują one określone zachowanie i wyznaczają jego kierunek. Popęd sprawuje wybiórczą kontrolę nad zachowaniem, zwiększając wrażliwość danej osoby na określony rodzaj bodźców. Wszystkie popędy razem wzięte stanowią ogólną sumę energii psychicznej, będącej do dyspozycji osobowości.
Popęd ma cztery charakterystyczne cechy :
- źródło - pewien stan organizmu, czyli potrzeba;
- cel – usunięcie pobudzenia organizmu;
- przedmiot – obiekt popędu; cała aktywność, która zachodzi między pojawieniem się pragnienia i jego spełnieniem; odnosi się nie tylko do tej rzeczy, czy stanu. Które zaspokoją potrzebę, lecz obejmuje także całe zachowanie zmierzające do uzyskania tej niezbędnej rzeczy czy stanu,
- siła – to intensywność popędu, o której decyduje natężenie potrzeby.
Zdaniem Freuda aktywność człowieka jest wynikiem działania wewnętrznych czynników pobudzających i zanika, gdy tylko odpowiednie działanie zlikwiduje lub zmniejszy pobudzenie. Celem popędu jest zachowanie równowagi organizmu przez usuwanie zaburzających ją pobudzeń.
Popęd jest procesem, który powtarza się tyle razy, ile razy występuje cykl zdarzeń rozpoczynający się pobudzeniem, a kończący się uspokojeniem.
Źródła i cel danego popędu pozostają niezmienne przez całe życie, jeśli źródło nie zostanie zmienione lub wyeliminowane wskutek fizycznego dojrzewania. Obiekt popędu, czyli środki, za których pomocą dana osoba stara się zaspokoić potrzebę zmienia się w ciągu życia tej osoby. Energia psychiczna może zostać przemieszczona. Obiekty mogą być zastępowane innymi, czego nie można powiedzieć ani o źródle, ani o celu popędu.
Gdy energia popędu jest bardziej lub mniej trwale ulokowana w obiekcie zastępczym (takim, który nie jest pierwotny i wrodzony), wynikające stąd zachowanie określa się jako pochodną popędu.
Kilkakrotnie już wspomniane zostało takie zjawisko jak POPĘD. Uznaję więc za słuszne owo zjawisko nieco przybliżyć.
Popęd to wrodzona reprezentacja psychiczna wewnętrznego, somatycznego źródła pobudzenia. Ta psychiczna reprezentacja zwana jest także pragnieniem, a pobudzenie organiczne, z którego to pragnienie wynika, nosi nazwę potrzeby.
Popędy uważa się za napędowe czynniki osobowości. Aktywizują one określone zachowanie i wyznaczają jego kierunek. Popęd sprawuje wybiórczą kontrolę nad zachowaniem, zwiększając wrażliwość danej osoby na określony rodzaj bodźców. Wszystkie popędy razem wzięte stanowią ogólną sumę energii psychicznej, będącej do dyspozycji osobowości.
Popęd ma cztery charakterystyczne cechy :
- źródło - pewien stan organizmu, czyli potrzeba;
- cel – usunięcie pobudzenia organizmu;
- przedmiot – obiekt popędu; cała aktywność, która zachodzi między pojawieniem się pragnienia i jego spełnieniem; odnosi się nie tylko do tej rzeczy, czy stanu. Które zaspokoją potrzebę, lecz obejmuje także całe zachowanie zmierzające do uzyskania tej niezbędnej rzeczy czy stanu,
- siła – to intensywność popędu, o której decyduje natężenie potrzeby.
Zdaniem Freuda aktywność człowieka jest wynikiem działania wewnętrznych czynników pobudzających i zanika, gdy tylko odpowiednie działanie zlikwiduje lub zmniejszy pobudzenie. Celem popędu jest zachowanie równowagi organizmu przez usuwanie zaburzających ją pobudzeń.
Popęd jest procesem, który powtarza się tyle razy, ile razy występuje cykl zdarzeń rozpoczynający się pobudzeniem, a kończący się uspokojeniem.
Źródła i cel danego popędu pozostają niezmienne przez całe życie, jeśli źródło nie zostanie zmienione lub wyeliminowane wskutek fizycznego dojrzewania. Obiekt popędu, czyli środki, za których pomocą dana osoba stara się zaspokoić potrzebę zmienia się w ciągu życia tej osoby. Energia psychiczna może zostać przemieszczona. Obiekty mogą być zastępowane innymi, czego nie można powiedzieć ani o źródle, ani o celu popędu.
Gdy energia popędu jest bardziej lub mniej trwale ulokowana w obiekcie zastępczym (takim, który nie jest pierwotny i wrodzony), wynikające stąd zachowanie określa się jako pochodną popędu.
