Indeks
Konfliktogenne interakcje rodzice-młodzież na tle procesu socjalizacji
__________________________________________________________________
Autor: Andrzej Ganczarczyk "Psychologia i Rzeczywistość" nr4/2003"_________________________________________________________
Relacje między rodzicami i ich dziećmi znajdującymi się w okresie adolescencji odznaczają się wysokim stopniem złożoności. Kształtują się w długim ciągu interakcji związanych z przebiegiem wychowania, stanowiących właściwie jedną wielką interakcję. Można to porównać do utworu muzycznego, którego wyrazisty temat ( lub jego motywy ) ulega różnym przemianom i modyfikacjom zwanym wariacjami.
Okres adolescencji, trwający od 10 do20 roku życia dziecka, jest czasem wielkich zmian – biologicznych, psychologicznych, społecznych – dokonujących się w młodym człowieku nie w izolacji, lecz w procesie wzajemnych interakcji między nim a jego środowiskiem. Owe wzajemne relacje stają się drogą do socjalizacji jednostki i uformowania się jej osobowości. Najważniejszymi elementami środowiska człowieka w okresie adolescencji są rodzice i grupa koleżeńska ( rówieśnicza, szkolna ). Aktywnie wpływają oni na socjalizację młodej osoby, która tworzy wyobrażenia samej siebie i otaczającej rzeczywistości w rezultacie uzyskanego przez interakcję doświadczenia.
Każda jednostka w procesie socjalizacji porusza się swą własną niepowtarzalną drogą. Jej interakcje z innymi ludźmi dynamizowane są przez różne czynniki np.: cechy partnerów interakcji, pełnione przez nich role, podobieństwa lub różnice postaw, wartości, norm i wreszcie własne oczekiwania co do rodzaju, wyniku i przebiegu interakcji. Ponadto dodatkową komplikacją jest fakt, iż jednostki pozostające w interakcji z innymi osobami, tak jak one wywodzą się z różnych grup społecznych, które oddziałują na proces socjalizacji.
Pomocne okazuje się tu zaproponowane przez A.Incklesa uporządkowanie struktur grupowych. Wprowadza on podział na struktury ekologiczne ( warunki geograficzne, demograficzne, urbanizacyjne ), ekonomiczne ( społeczne formy produkcji i dystrybucji dóbr ), polityczne ( układ sił i władza w grupie ) i system wartości ( religia, ideologia ). W takich to warunkach dokonuje się proces interakcji między różnymi partnerami z różnych środowisk.
__________________________________________________________________
Autor: Andrzej Ganczarczyk "Psychologia i Rzeczywistość" nr4/2003"_________________________________________________________
Relacje między rodzicami i ich dziećmi znajdującymi się w okresie adolescencji odznaczają się wysokim stopniem złożoności. Kształtują się w długim ciągu interakcji związanych z przebiegiem wychowania, stanowiących właściwie jedną wielką interakcję. Można to porównać do utworu muzycznego, którego wyrazisty temat ( lub jego motywy ) ulega różnym przemianom i modyfikacjom zwanym wariacjami.
Okres adolescencji, trwający od 10 do20 roku życia dziecka, jest czasem wielkich zmian – biologicznych, psychologicznych, społecznych – dokonujących się w młodym człowieku nie w izolacji, lecz w procesie wzajemnych interakcji między nim a jego środowiskiem. Owe wzajemne relacje stają się drogą do socjalizacji jednostki i uformowania się jej osobowości. Najważniejszymi elementami środowiska człowieka w okresie adolescencji są rodzice i grupa koleżeńska ( rówieśnicza, szkolna ). Aktywnie wpływają oni na socjalizację młodej osoby, która tworzy wyobrażenia samej siebie i otaczającej rzeczywistości w rezultacie uzyskanego przez interakcję doświadczenia.
Każda jednostka w procesie socjalizacji porusza się swą własną niepowtarzalną drogą. Jej interakcje z innymi ludźmi dynamizowane są przez różne czynniki np.: cechy partnerów interakcji, pełnione przez nich role, podobieństwa lub różnice postaw, wartości, norm i wreszcie własne oczekiwania co do rodzaju, wyniku i przebiegu interakcji. Ponadto dodatkową komplikacją jest fakt, iż jednostki pozostające w interakcji z innymi osobami, tak jak one wywodzą się z różnych grup społecznych, które oddziałują na proces socjalizacji.
Pomocne okazuje się tu zaproponowane przez A.Incklesa uporządkowanie struktur grupowych. Wprowadza on podział na struktury ekologiczne ( warunki geograficzne, demograficzne, urbanizacyjne ), ekonomiczne ( społeczne formy produkcji i dystrybucji dóbr ), polityczne ( układ sił i władza w grupie ) i system wartości ( religia, ideologia ). W takich to warunkach dokonuje się proces interakcji między różnymi partnerami z różnych środowisk.
